بهار آمد و رفت 

پاییز آمد 

اما افسوس,بهار دل دل من نیامد... 

ای تمنای دلم تو کجا مانده ای...!؟ 

بالهایت را بگشای و پرهای قشنگت را تکانی بده 

تا زمستان نرسیده بسوی ما بیا... 

بیا تا در آغوشت پناه آورم. 

بیا و خستگی را از تن رنجورم دور کن, 

تنهایی ام را با حضورت شرمنده ی نفسهایت کن و 

ما را رهایی ده...!؟ 

بی وجود تو خواب به چشمانم نخواهد آمد. 

از دوری تو ای نازنین, 

چشمهایم را هم نمیخواهم, 

تنها و بی یار و یاور چگونه می توانم زندگی کنم...